benim küçük kızım birazcana yiyiciydi ağzı sulanarak reklemlerı izlerdi bir gün kızılaya gittik yürüyoduk ablam biri benim kızım biride kardeşimin kızı yanımızda yürüyolar ablam çocuklar size 5 lıralık bişey alacam siz söyleyin ben alim dedi benimkisi anında atladı teyzeeee birde peltek konuşur halada öyleya değişmedi bana tam 5 lıralık hamburger al kardeşimin kızı çekingen utanarak utanmıyonmu onu istemeye diye gizlicene cimdik atıyodu ama benimkisinin umurunda deyil yenecek bişey varya gözü bişey görmedi ben hala acaba şimdi hamburger yiyomu diye takılıyom yiyecek gördümü aklı gidiyo çocuğumun çok özledim burnumun direyi acıdı bayram geliyo inşallah gelir zavallı çocuk gurbette yaşıyo görüşemiyoz iş verenler izin vermiyo çok dısıpli yerde çocukcağızım yavru meleyim benim ağzı var dili yok hayatta kimseden bir şey istemez küçükken afacan olan çocuklar büyüyünce aptal olur galiba bunu anladım okulu nasıl okududa mezun oldu onu anlamıyom salak bir kere olsun arkadaşları ile gezi olsun eylence olsun gitmemiş ailem izin vermez diye salak nasıl izin vermezdim sen git gez eylen diye kaç kere söyledim şimdi o güzel öğrencilik yıllarını bir daha nahhhhh bulursun sana bu layık git işe gel eve ahhhhhhhh beni okutacaklardı bu verilmiş olan imkanlar bana verilecektiki
gerçi o zamanlar insanlar daha namusluydu işleri uçkurda deyildi aşktaydı sevda çok önemliydi şimdi ise ahlak düzeni kalmamış gençlık gitmiş aşk sevda bunlar onlara yabancı kelime gibi geliyo canım kızım bunları bildiği için gitmemiş gezmemiş eylenmemiş kızıma saygı duyuyorum canım benim öptüm özledim seni